Ciekawy, inteligentny, szybki. To o filmie. Zabójcza, intrygująca, wciągająca. To o grze, która się w nim rozgrywa. Niezła muzyka, dobre ujęcia, przekonująca gra aktorska. Tyle jeszcze można dodać do opisu filmu Kennetha Branagha. W akapicie powyżej użyłam słowa „ciekawy”. Wydaje mi się, że jest to jedno z niewielu słów, które dobrze opisują ten film. Ciekawe, a w niektórych momentach straszne, jest to, że sto procent akcji rozgrywa się w jednym domu. Ciekawi są główni bohaterowie: podstarzały pisarz kryminałów Andrew Wyke i kochanek żony artysty, młody Milo Tindle . Ciekawa wydaje się być „gra”, o której wcześniej wspomniałam, rozgrywka o to, czy Wyke da rozwód swojej żonie Maggie. Gra, która z ciekawej zamienia się w przerażającą, a jeszcze później w (bardzo) dziwną. A na dodatek, co jest chyba najważniejsze, ciekawy jest plot twist. I to nie jeden ... Dlaczego warto obejrzeć ten film? Na przykład dlatego, że scenariusz jest (praktycznie) napisany dla dwóc