Zagubiona w kulturze

Przez Ganot płynie rzeka. Rzeka, która trwa cztery lata. Lata młodości płyną i zalewają Ganot. Płyną wartkim nurtem, wciągają Pierwszaków i pędzą ich na wielkie morze dorosłości. To jeden wspólny szlak. Tutaj wszystko tętni, pieni się i jest widoczne, bo należy do całej społeczności.     Gwoli ścisłości – Ganot to technikum rolnicze w Izraelu. Tam rozgrywa się akcja Klasy Alef. A żeby już wszystko było jasne – klasa Alef to klasa pierwsza.     Głównym bohaterem książki jest Roni, Roni Metzger. Chłopak postanawia, że nie pójdzie do zwykłego liceum w Tel Awiwie. Zamiast tego wybiera właśnie technikum rolnicze w Ganot. Dlaczego tak zrobił? Przecież wiemy, że to inteligentny chłopak, nie miałby problemu z dostaniem się do normalnej szkoły.      Roni chce jednak uciec z miasta. Nie dlatego, że go nie lubi ani że nie ma przyjaciół. Chce odejść z domu – jego mama umarła i od tego czasu wszystko się zmieniło, łącznie z ukochanym ojce...

Literacka alchemia! Pod piórem Pratchetta i Baxtera możliwości są prawie nieograniczone. To historia, w której rodzą się genialne pomysły. Ekscytacja autorów, kiedy bawią się wielością rozwiązań, jest wyraźnie wyczuwalna i zaraźliwa! Fabuła Długiej Ziemi jest tak porywająca, że zbrodnią byłoby się w nią nie zapaść po uszy! – SFX   Po przeczytaniu całej, pięciotomowej, serii z przykrością muszę stwierdzić, że nie całkiem zgadzam się z powyższą recenzją. Mniej więcej w połowie pierwszego tomu ( Długa Ziemia ) zaczęłam się zastanawiać jaki był w tę serię wkład Baxtera, a jaki Pratchetta. Gdy skończyłam czytać ostatnią część ( Długi kosmos ) doszłam do wniosku, że, prawdopodobnie, Pratchett dał pomysł na fabułę, stworzył może jedną postać i dał nazwisko. Baxter zaś dopracował resztę. Jako fanka autora Świata Dysku byłam bardzo zawiedziona. Czułam niemal namacalnie, kiedy Pratchett wtrącał swoje myśli, jego stylu nie da się nie zauważyć. Niestety, było to bardzo rzadki...