Gadające głowy

Krzysztof Kieślowski, to jeden z najwybitniejszych polskich reżyserów filmowych. Zasłynął Krótkim filmem o zabijaniu. Twórca Dekalogu, Trzech kolorów i Podwójnego życia Weroniki był laureatem ponad trzydziestu nagród filmowych. Reżyserował filmy fabularne i dokumentalne.

   Gadające głowy to trwający czternaście minut film dokumentalny. Składa  się z wywiadów, które w roku 1979 reżyser przeprowadził z przypadkowo wybranymi ludźmi. Każdemu zadał cztery pytania: w którym roku się urodziłeś? Kim jesteś? Czego byś chciał? Co jest dla ciebie najważniejsze?

    Kieślowski wybrał – świadomie, jak sądzę – czterdzieści cztery osoby i ich wypowiedzi zmontował. Odpowiedzi udzielone przez zapytanych w dużym stopniu odzwierciedlają życie i stan świadomości w PRL-u, a może nie tylko (np.: Chciałbym, żeby z naszego codziennego życia znikła […] brak poszanowania między ludźmi… [pisownia oryg.]).

    Rozmowy uporządkowane są w nieprzypadkowej kolejności. Pierwszą osobą odpowiadającą jest niemowlak (sic!), ostatnią zaś stuletnia staruszka. Dzięki temu, w niecałe piętnaście minut, możemy poznać przekrój ówczesnego polskiego społeczeństwa.

 - Jestem jak wszyscy inni…

 - …Żeby każdy mógł swobodnie decydować o własnym losie i żeby każdy miał swobodną możliwość wyboru.

- Obawiam się, że zanik autentycznych dyskusji w życiu publicznym, zazwyczaj powiązany z tym brak wymiany myśli, […], coraz mniejszy ruch na polu pojawiania się książek, które są nośnikami myśli, może doprowadzić do […] zaniku demokracji.

  Takie, i im podobne, odpowiedzi padały.

  Prostota dokumentu przyciąga naszą uwagę. Z jednej strony może się to wydawać nudne i mało dynamiczne, z drugiej zaś, z nosem wbitym w ekran nie możemy przestać oglądać. Jest to na tyle ciekawe, można nawet powiedzieć: intrygujące, tak różne od dzisiejszego sposobu narracji, że warto doczekać do końca. Szczególnie, że wydaje się, iż nic nie straciło na aktualności.

Reżyseria: Krzysztof Kieślowski

Scenariusz: Krzysztof Kieślowski