Sie7em

Detektywie, gdybyś poświecił mu latarką w oczy, natychmiast umarłby z szoku. Doświadczył tyle bólu i cierpienia jak nikt, kogo spotkałem, wierz mi lub nie, ale on wciąż ma piekło przed sobą. Dobranoc.

  Gdy detektyw William Somerset (Morgan Freeman) odchodzi na emeryturę, koledzy z policji nie ukrywają ulgi – nareszcie pozbywają się dziwaka, który zadaje niepotrzebne i niewłaściwe pytania. Jednak jego przełożony wie, że to właśnie te pytania pozwoliły zamknąć wiele z pozoru nierozwiązywalnych spraw, a sam Somerset jest człowiekiem sumiennym i uczciwym.

   Stanowisko detektywa ma objąć David Mills (Brad Pitt) – całkowite przeciwieństwo swojego poprzednika. Młody, arogancki, przekonany o swojej wyższość, ponieważ jest z dużego miasta i ma za sobą pięć lat pracy.

   Ta dwójka nie żywi do siebie ciepłych uczuć i mężczyźni starają się nie wchodzić sobie w drogę.

    Jednak w ich deszczowym i ponurym mieście zostaje popełniona brutalna zbrodnia. Somerset odsuwa się od sprawy. Dopiero gdy morderca znów atakuje, a żona Millsa prosi, by pomógł jej mężowi, detektyw postanawia wziąć sprawy w swoje ręce.  

    Szybko okazuje się, że sprawca wybiera swoje ofiary według pewnego klucza – zabija osoby, które popełniły jeden z siedmiu grzechów głównych.

     David Fincher rozpoznawany jest teraz jako „ten od Fightclubu” . Mało osób pamięta, że przed Fightclubem było Sie7em.  I to właśnie dzięki niemu reżyser stał się sławny – czemu w ogóle się nie dziwię.

      Fincher przedstawia widzowi profil mordercy, który nazywany jest przez społeczeństwo szaleńcem, świrem. Jednak zabójca wybiera swoje ofiary podobnie jak sposoby, w które mają zginąć według bardzo dokładnie przemyślanego klucza. Jednocześnie zaś zdaje sobie sprawę, że policja depcze mu po piętach i jest jednym z najbardziej poszukiwanych kryminalistów, co nie powstrzymuje go, by dawać śledczym wskazówki. I świetnie się przy tym bawić.

      Jest przekonany o swojej wyższości nad innymi „grzesznymi” ludźmi, sam stara się zaprowadzić porządek i ukarać winnych. Morderstwa, które popełnił, postrzega jako konieczność.

        Zaraz obok studium psychologicznego zabójcy, największą zaletą filmu jest obsada. Zwłaszcza Brad Pitt, który moim zdaniem jest jednym z najmniej docenianych współczesnych, amerykańskich aktorów. Nie mówi się o nim, pomija się go przy wymienianiu anglojęzycznych artystów. A szkoda, bo w Sie7em, podobnie jak w wielu innych dziełach, pokazuje wielką klasę i nierzadko „ratuje” film (czytaj: 12 małp).

        Sie7em to brutalne i mocne kino, jednak z drugiej strony dostarcza dużo rozrywki, a następnie skłania do głębokiej refleksji, co nieczęsto zdarza się w przypadku „brutalnych kryminałów”. 

Reżyser: David Fincher

Scenariusz: Andrew Kevin Walker

Morgan Freeman - William Somerset

Brad Pitt - David Mills

Gwyneth Paltrow - Tracy

Saturn 1996:  najlepszy scenariusz (Andrew Kevin Walker); najlepsza charakteryzacja 
Critics' Choice 1996: najlepszy aktor drugoplanowy (Kevin Spacey)
Złoty Popcorn 1996: najlepszy film; najlepszy czarny charakter (Kevin Spacey); najbardziej pożądany mężczyzna (Brad Pitt)
ASOF 2019: 100 filmów będących kamieniami milowymi w kinematografii pod względem sztuki operatorskiej (Darius Khondji)
NYFCC 1995: najlepszy aktor drugoplanowy (Kevin Spacey)